Kilka miesięcy temu zakończyła się renowacja mojego ulubionego delhijskiego grobowca: Humayun Tomb. Stanowiło to bardzo dobry pretekst by się do niego wybrać kolejny raz. Jak się dobrze zastanowić to w zasadzie ostatnio byłem w Humayun Tomb dwa razy. Najpierw w szerszym gronie z naszymi gośćmi z Sopotu, a potem jeszcze raz sam z Janką. W tym pierwszym przypadku przyjechaliśmy już nieco za późno na zdjęcia; w tym drugim córa zasnęła mi w drodze, więc miałem nieco więcej czasu na zwiedzanie i fotografowanie. Skrzętnie to zresztą wykorzystałem robiąc rekonesans nie tylko samego grobowca, ale także terenów do niego przyległych. Znajduje się na nich wciąż jeszcze restaurowany park pod nazwą Sunder Nursery. Założyli go Brytyjczycy, którzy uprawiali tu drzewa i krzewy. Ta szkółka roślin dostarczała podobno sadzonki dla całej stolicy. Dziś władze Delhi starają się przekształcić ten teren w duży park. Sporo już zostało zrobione i pewnie w przyszłym roku prace uda się zakończyć.
A teraz przenieśmy się do tytułowego Humayuna.
Zwiedzanie zaczynamy jak zwykle od wizyty w grobowcu Isa Khana. Zwróćcie uwagę, że jedna ze ścian została odmalowana według wzorów sprzed lat. Podczas renowacji usunięto też sporo ziemi, dzięki czemu grobowiec się optycznie podwyższył.
A to już właściwy Humayun, który został odmalowany prawie w całości.
Z ciekawych dodatków warto zaznaczyć, że kopuły na szczycie zyskały niebieskie wykończenia.
Zachodzi słońce, trzeba wracać do domu, bo po zmroku Humayun jest dla turystów niedostępny. Ja po cichu liczę, że może jeszcze kiedyś uda mi się wejść na teren w nocy i zobaczyć kompleks przy sztucznym oświetleniu. Podobno czasem jest to możliwe.