Termin wyjazdu do Bengalu dobrałem tak by zazębiał się z największym indyjskim świętem Diwali, świętem światła. W Zachodnim Bengalu czas Diwali to czas kultu bogini Kali. Z tej okazji w prawie całym stanie, w każdym miasteczku i na każdej wsi, w każdej dzielnicy i na prawie każdej ulicy, a czasem nawet częściej, stawia się specjalne świątynie tej bogini. Kali – to pierwsza z dziesięciu reinkarnacji bogini Durgi żony Shiwy. Bogini czasu i śmierci, pogromczyni zła i wszelkiej maści demonów.
Przygotowania zaczynają się już kilkanaście dni wcześniej, wtedy na placach i placykach zaczynają się prace budowlane.
Najpierw ustawia się bambusowe rusztowanie, stanowiące zarys konstrukcji, potem on zostanie przykryte suknem, w zależności od wizji architekta będzie jedno lub raczej wielokolorowe, je następnie uzupełnią detale i ozdoby. Najczęściej z papieru lub styropianu.
W środku powstanie specjalny podest, który w dzień samego święta zajmie posąg “strasznej bogini”.
W międzyczasie w zaciszu przydomowych warsztatów pracują rzemieślnicy artyści, ze słomy i gliny lepią figury samej bogini. Podobnie jak w przypadku Ganesha potem następuje malowanie i przystrajanie.
Ścisłe reguły opisują wygląd Kali, nie ma tu zbyt wielkiego pola manewru do popisu na artystyczne interpretacje.
Imię Kali pochodzi od słowa kala, które oznacza “czarny, śmierć, czas”. Jest najczęściej przedstawiana, gdy stoi na ciele Shivy, w ręku ma miecz, a na szyi zwisa jej naszyjnik z ludzkich głów.
Najczęściej w dzień przed właściwym świętem Kali rozwożone są do świątyń,
które do tego czasu są już ukończone i gotowe by ugościć boginię.
Przed niektórymi świątyniami rozdaje się wtedy prasad, czyli darmowe jedzenie dla wszystkich wiernych.
Właściwe obchody zaczynają się dopiero wieczorem.
A na koniec zdjęcie jednego ołtarza, który mnie wybitnie urzekł. Zwróćcie uwagę co pije tych dwóch panów siedzących pod daszkiem…