Mole National Park [Ghana]

Postawiliśmy na spotaniczność. Pierwsze wątpiwości pojawiły się gdy tylko wysiedliśmy. Wygląd skrzyżowania nie pozostawiał wiele złudzeń co do jego tranzytowego charakteru. Kilka glinianych domków, tuzin sprzedawców, tabun oczekujących na jakiś transport w tym samym co my kierunku i żadnego nawet najmniejszego śladu wehikułu.
Co gorsza, do zmierzchu została już niewiele ponad godzina, a możliwości noclegowych raczej żadnych. Nie pozostało nic innego tylko zrzucić plecaki na pobocze i czekać. Pół godziny i nic, a na głównej trasie ruch jak na Marszałkowskiej. Gdzieś w oddali przemknął mikrobus. Napis na tylnej szybie jakby skierowany do nas: “Patience – cierpliwość”.
Tym razem chyba nie mieliśmy jej wystarczająco…po godzinie odpuściliśmy. Jak na złość ruch na głównej trasie ustał. 20 minut i nic. I słońce już zaszło… Powoli zaczęliśmy tracić nadzieję. Trzeba będzie przenocować na drodze. Do wschodu jeszcze tylko 10 godzin – jakoś damy radę… I właśnie w chwili gdy zastanawialiśmy się, który kawałek ziemi najlepiej zastąpi łóżko, nadjechało nasze 4 kołowe wybawienie: autobus i to w kierunku upragnionego parku Mole. Załadowaliśmy rzeczy i w drogę. Afryka kolejny raz dała nam lekcję. Cierpliwość, ponad wszystko cierpliwość. Już prawie 4 miesiące w podróży, a my wciąż nie możemy się dostosować…

Epilog
Tego wieczoru nie było nam dane dojechać do Parku Narodowego Mole. Po 2,5 godzinie jazdy obsługa zatrzymała nasz autobus, aby pomóc innym podróżnym przy naprawie ich środka transportu. Z opresji wyratował nas kierowca pickupa. Nie tylko zabrał do najbliższego dużego miasta, ale i pozwolił rozbić nasz namiot w swoim przydomowym ogródku. Do Mole dojechaliśmy dopiero następnego dnia…