Port Blair największe miasto Andamanów to pod kątem odległości od stolicy Indii chyba najdalej położone lotnisko. Wyobraźcie sobie, że sam lot trwał prawie 5 godzin. Co prawda w ten czas trzeba wliczyć 50 minutowe międzylądowanie, ale i tak te cztery godziny lotu dobrze pokazują ogrom kraju, w którym jesteśmy.
Na Andamanach spędziliśmy łączenie pięć dni, z czego cztery na najbardziej chyba turystycznej wyspie archipelagu Havelock.
Geograficznie archipelag Andamanów i Nikobarów to część Azji południowo-wschodniej. Od Birmy dzieli je tylko 300 km, a od Indonezji jeszcze mniej, bo jedyne 150 km. Widać to nieźle na tej mapie http://2.bp.blogspot.com/-vuIij4d_Dh8/UCIsmyooMZI/AAAAAAAAAQk/EBRMmZtfE4o/s1600/Andaman_Islands_Map.PNG
Nasz ośrodek był tak przytulny, że w zasadzie się poza niego nie wychylaliśmy. Wstyd się przyznać, ale rozleniwiliśmy się do tego stopnia, że nie pojechaliśmy nawet obejrzeć podobno najpiękniejszej plaży w tej części Azji znanej pod wdzięczną nazwa Radha Nagar albo krócej plaża numer 7. Ale wracając do naszego kompleksu. W sumie nie było w nim nic specjalnego: kilka brezentowych namiotów, na pierwszy rzut oka przypominających miniaturę harcerskich dziesiątek. Tyle, że przykrytych jeszcze oddzielnym dachem. W środku jednak niczym u Harrego Pottera całe multum niespodzianek: od kafelkowej podłogi, elektryczność, moskitierę, toaletę i prysznic.
Najfajniejsze było to, że mieliśmy bezpośredni dostęp do plaży. Ta być może dla zwykłego turysty wydawałaby się mało atrakcyjna, ale dla nas była idealna. Wcale nie za szeroka, zacieniona, z nieograniczonym dostępem do bardzo płytkiego morza. Dla dzieci pierwsza klasa. Mogły do woli siedzieć pod palmą kokosową i budować zamki z piasku, a jak im się znudziło wskoczyć, potaplać się w morzu i z powrotem na brzeg. A jak morze było za daleko zawsze można było posiedzieć w wiadrze…
Poza tym mieliśmy też restaurację, serwującą pyszne dania kuchni miejscowej i co ważniejsze (dla większości naszej rodziny) również włoskiej.