Zostanę poliglotą? [Indie]

Już przed przyjazdem do Delhi zastanawialiśmy się jak nasz maluch poradzi sobie w miszmaszem językowym, który spotka go w Indiach. I rzeczywiście jest to pewna zagwozdka. My bowiem rozmawiamy z nim po polsku, nasza niania wyłącznie w hindi, a otoczenia zagaduje do niego po angielsku, zwykle zresztą w tym samym stylu:
– What is his name?
– Michael.
– Michael? Michael Jackson (hihi).

Początkowo wydawało się, że Michaś znosi to całe zamieszanie bez większych problemów. Ostatnio mamy jednak wrażenie, że doszedł do wniosku, że język to każdy ma, ale własny. Nie ma więc co się uczyć mowy mamy, taty, niani, czy spotkanego na ulicy przechodnia, skoro można nazywać wszystko po swojemu.
Bazą do językowych eksperymentów wciąż pozostaje polski, ale coraz częściej nowe słowa Michatka brzmią jak zupełnie pozbawione ziemskiej logiki. No bo jak wytłumaczyć to, że piłka nazywana jest “bimbi”, a słowa “kungi” i “bimba” są pochodną… no właśnie… nie do końca wiadomo czego, ale wiadomo, że chodzi o “płatki kukurydziane” i “ketchup”.
Z ciekawostek lingwistycznych zaobserwowaliśmy też pewne próby łączenia różnych języków. Przykładem są tu “pankeki”, czyli naleśniki znane po angielsku pod nazwą “pancakes” i “dziu”, czyli sok.